“…..όπου ανθεί ο μέσος όρος, παύω να υπάρχω. Μου είναι αδύνατο να ευδοκιμησω μέσα στην μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας. Οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο. Η τις κάνω σμαράγδι να φωτίζουν την νύχτα μου, ή τις τρώω με σοκολάτα και σαντιγύ. Για αυτό και καμιά ολιγαρχία που εκτιμώ δεν έρχεται ποτέ στα πράγματα…..”
“…..Δεν τολμάς να τραβήξεις μια από τις αξίες που πιστεύεις ότι
ικανοποιούν την εθνική σου φιλαυτία και βλέπεις να βγαίνουν μαζί της ένα
σωρό άνθρωποι των Χρηματιστηρίων, που ανεβοκατεβαίνουν στην Κόλαση όπως
στο σπίτι τους. Δεν κοιτάς να
αγγίξεις μιαν από τις αξίες που ικανοποιούν τα αισθήματα σου για
κοινωνική δικαιοσύνη και βρίσκεσαι να “κάνεις πορεία” με ένα συρφετό
ανθρώπων που δεν έχουν δική τους σκέψη αλλά την περιμένουν από τον
καθοδηγητή τους…..” (από “τα δημόσια και τα ιδιωτικά” στον τόμο του “Εν λευκώ”)
“….Και τι να κάνω όταν δεν υπάρχει καμία παράταξη που να
αντιπροσωπεύει τις πεποιθήσεις μου; Αφήστε ότι για έναν ποιητή αυτό μου
φαίνεται αδιανόητο. Φαντάζεστε έναν Σολωμό να ανήκει σε παράταξη; Ο
ποιητής ανήκει σε ολόκληρη την Χώρα του και σ΄ ολόκληρο τον λαό του.….”
«Έχουμε τόσο πολύ τριφτεί πάνω στην κοινωνία και το κοινωνικό ψεύδος που και η πιο σημαντική αλήθεια ευθέως διατυπωμένη μοιάζει παραδοξολογία»
“Νεε θυμίσου: δε γίνεσαι δούλος όταν σε υποτάσσει μόνον αυτός που έχει την εξουσία – αλλά και εκείνος που την πολεμάει…”(Από τα “δολώματα για τον κανένα” στον τόμο του “Εν λευκώ”)
Πηγή : http://www.istorikathemata.com/2011/03/blog-post_18.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου